Атым аноним болуп калсын. 17 жаштамын жакын арада 18 чыгам.
Акыркы кундордо коп кыйналып ойлонуп калып атам. Жигитим бар, мамилеси жакшы, катуу суйлобойт, сыйлайт. Россияда чонойуп, жашап журом, ушул жерде танышып суйлошуп калганбыз. Ата-энебиз суйлошконубузду билишет.
Ата-энеси дагы жакшы адамдар 5 мал намаз окушат. Жигитим мени алам деп журот. Быйыл мага турмушка чык деген, ата-энем каршы болду жок дегенге 2 курсту бутуп ал деп, 2 курсту 2021 бутом. Жигитим макул кутом, ныркы жылы уйлонобуз деген. Экообуздун ортодо бары жакшы бир эле мени капа кылган маселе. Ар бир жолукканда, жатабыз дейт.
Мен жок дегенде дайыма капа болуп уруш чыгарат сен мага ишенбейсин деп. Ишенем толугу менен ишенем. Бирок никесиз ал чон куноо. Апамдын жалгыз кызы болуп ал ишти кылгым келбейт. Ойлонуп калдым барын бутуруп окуум окуусам бы же наркы жылга чейин эптеп алдап журсомбу. Кенеш бериниздерчи негатив кереги жок.